در کتاب مقدس وعده‌های بسیاری در مورد شفا از بیماریها وجود دارد. به یهودیان در عهد عتیق وعده شفا (مزمور ۳: ۱-۵) و نیز محافظت در برابر بیماریها (خروج ۱۵: ۲۶) داده شده بود. کتاب مقدس شیطان را به عنوان منشا بیماریها معرفی می‌کند (لوقا ۱۳: ۱۶؛ اعمال ۱۰: ۳۸). عیسی فرمود یکی از دلایل مسح شدن وی با روح‌القدس و قدرت، این است که بیماریها را شفا دهد (لوقا ۴: ۱۷-۱۸، ۵: ۱۷). کتاب مقدس می‌گوید که عیسی همه مریضان را شفا بخشید (متی ۸: ۱۶) و نیز می‌گوید که او هر مرض و هر درد را شفا می‌داد (متی ۴: ۲۳). به شاگردان عیسی نیز قدرت شفا دادن بخشیده شده بود (متی ۱۰: ۱، ۸؛ مرقس ۶: ۷، ۱۳؛ لوقا ۱۰: ۹). عیسی شفا دادن را یکی از ویژگیهای ایمانداران معرفی می‌کند (مرقس ۱۶: ۱۸)

کتاب مقدس بطور مشخص شفای جسمانی را به شفای روحانی ربط نمی دهد. گاهی مردم با ایمان آوردن به مسیح، شفای جسمانی هم دریافت می کنند، ولی این همیشه اتفاق نمی افتد. گاهی اراده خداست که شفا بیابیم و گاهی نیست. یوحنای رسول به ما دیدی صحیح از این مطلب می دهد: «از اينرو، خاطرجمع هستيم كه هرگاه از خدا چيزی مطابق خواست او بطلبيم، دعای ما را خواهد شنيد؛ و اگر يقين داريم كه دعای ما را می‌شنود، می‌توانيم به اين هم اطمينان داشته باشيم كه آنچه از او بخواهيم، به ما عطا خواهد كرد» (اول یوحنا فصل ۵ آیه های ۱۴-۱۵). خدا هنوز معجزات انجام می دهد. خدا هنوز مردم را شفا می بخشد. بیماری، درد ، و مرگ هنوز واقعیت های زندگی در این دنیا هستند. تا وقتیکه خداوندمان باز نگشته است، تمام کسانیکه امروز زنده اند روزی خواهند مرد و بیشتر آنها (همراه مسیحیان) بعلت مشکلات جسمانی (بیماری و یا تصادف)از این دنیا می روند. اراده خدا همیشه برای شفای جسمانی ما نیست.